از اسفند ١٣۵۷ تا ارديبهشت ١٣۸۶
نشریه کار شماره پانصد را پیش رو دارید. پانصدمین شماره نشریه کاربه صورت ویژه منتشر می‌شود و به لحاظ شکل و محتوا از شماره‌های عادی متفاوت است.
کار، تنها نشریه در جنبش چپ ایران است که در اسفند ۱۳۵۷، کمتر از یک ماه پس از قیام بهمن‌ماه، انتشار آن آغاز شد و علیرغم فراز و نشیب‌های سازمان چریکهای فدائی خلق ایران، از انشعاب بزرگ سال ۵۹ گرفته تا جدائی‌های بعدی، و ضربات سهمگین مرتجعان حاکم بر پیکر سازمان، تا نیمه دوم سال ۱۳۶۴ در ایران منتشر شده و تا امروز بدون وقفه انتشار یافته است. در تمام ۲۸ سال گذشته نشریه کار همچون رودخانه‌ای جاری، بستر گذشته را گاه در دشتی نسبتاً هموار و گاه از میان سنگلاخ‌ها، پیموده و در گذرگاه "اکنون" پانصدمین شماره آن منتشر می‌شود.
برای تصویر این فراز و نشیب که در عین حال بیانگرفراز و نشیب بزرگ‌ترین سازمان چپ ایران، سازمان فدائی، و در سطح گسترده‌تر جنبش چپ ایران نیز هست، برای این شماره نشریه دو گروه مطلب در نظر گرفته‌ایم.
از اسفند ۱۳۵۷...
یک گروه، که بیش از نیمی از صفحات نشریه را به خود اختصاص داده، مطالبی است که ازاسفند ۱۳۵۷ به بعد درشماره‌های مختلف کار منتشر شده است. گزینش این مطالب به نحوی است که خواننده را با خود به فضای پس از قیام ۱۳۵۷ می‌برد. دنبال کردن این مطالب، به خواننده نشان می‌دهد که کار به عنوان زبان گویای کارگران و توده‌های زحمتکش چه مطالباتی را مطرح می‌کند و بر چه مسائلی انگشت می‌گذارد. در عین حال در بطن آن موضع‌گیری‌ها میتوان دریافت که کشاکش میان طبقه کارگر و توده‌های محرومی که رژیم قدر قدرت شاه را با امید دست‌یابی به زندگی بهتر و رهائی از سرکوب و خفقان سرنگون کردند، با از گورخزیدگانی که با بهره گیری از ناآگاهی و توهمات مذهبی همین توده انقلابی و با اتکا به اردوگاه جهانی سرمایه، حاکمیت سیاسی را به چنگ آوردند، چگونه طی می‌شود. میتوان دید که آزادی های سیاسی نخستین ماه‌های پس از قیام، ابتکار و خلاقیت کارگران و توده‌های مردم را بیدار و شکوفا می‌کند و آنان به سرعت و در محدوده‌ای که آگاهی و تجربه ا‌شان اجازه می‌داد، ارگان‌های اقتدار خویش را ایجاد می‌کنند و در هر گام بیشتر می‌آموزند. محدودیت‌ها و ناتوانی‌هایشان، که ناشی از سلطه دهه‌های متمادی سرکوب و اختناق است، را نیز میتوان مشاهده کرد. همچنین در این گزیده مطالب آن جا که هنوز انشعاب اقلیت ـ اکثریت رخ نداده، میتوان ردپای گرایش راست را دید، و در شماره‌های بعد از انشعاب، سیر تکامل و تدقیق نظرات سیاسی و تئوریک سازمان را. نشریه کار در هر دوران، رنگ و بوی زمانه را دارد: زمانی که آزادی های سیاسی وجود دارد، ارتباطات توده‌ای و کارگری وسیع است، سازمان در درون جنبش کارگری و سایر جنبش‌ها درگیر و فعال است؛ و زمانه سرکوب، کشتار، مهاجرت، و خمودگی حاکم بر جنبش‌ها، و در این دوره بیشتر کار نظری است که در نشریه برجستگی می‌یابد.
از نظر فراز و فرود اندیشه‌ها و ایده‌های سوسیالیستی و لیبرالیستی، نشریه کار آینه زمان خویش است، اما نه آینه‌ای منفعل که فقط وقایع را منعکس می‌کند. بحث بر سر ماهیت جمهوری اسلامی در مقابله با اکثریت کمیته مرکزی که از مرتجعین حاکم حمایت می‌کند، بحث با سوسیال شووینیست‌ها که از موضع چپ به حزب توده و اکثریت می‌رسند و در نهایت از" جبهه جنگ میهنی" و حمایت از جمهوری اسلامی سر درمی‌آورند. مبارزه با تسلیم طلبی؛ آن زمان که فروپاشی بلوک شرق ایده‌آل‌ها و آمال بسیاری از مدافعان دنیایی بهتر را درهم شکست، زمانی که بورژوازی پایان تاریخ را اعلام کرد و سیل نادمان به ایده‌ها و آمال کمونیستی پشت کردند. نشریه کار درست در این شرایط به دفاع از حقانیت سوسیالیسم، و ایده‌های مارکس و لنین برمی‌خیزد.
کسی که دست به عمل می‌زند اشتباه هم می‌کند. تنها کسانی اشتباه نمی‌کنند که عمل نمی‌کنند. درگزارش کنفرانس اول، که دریکی از شماره‌های نشریه کار سال ۱۳۶۶ تحت عنوان "کنفرانس سازمان و دستاوردهای آن" منتشر شده، میتوان دید که این سازمان شهامت برخورد به خود و انتقاد از خود را نیز دارد.
مطالب گزین شده از شماره‌های پیشین تنها بازتایپ شده‌اند و تغییری در آن‌ها صورت نگرفته است.
در گروه دوم مطالب، که برای این شماره مهیا شده‌اند، به جز سرمقاله، که به برگزاری مراسم اول ماه مه امسال اختصاص دارد، سایر مطالب تصویرانتشار ویژه پانصدمین شماره را تکمیل می‌کنند. یادی از چند رفیق که در انتشار نشریه کار نقش داشته‌اند: رفیق منصور اسکندری(مهران) که از بنیانگذاران نشریه کار است و تا قبل از دستگیری در نیمه دوم سال ۶۰ عضو تحریریه آن، رفیق سعید سلطانپور عضو تحریریه که نوشته‌ها و اشعارش شور انقلابی و اشتیاق به رهائی، و نفرت از سرکوبگران و استثمارگران را در دل‌ها شعله‌ور می‌کند، رفیق منوچهر کلانتری عضو تحریریه، رفیق قاسم سید باقری عضو تحریریه، و رفیق حسن جمالی.
"کار در خاطره‌ها"، پاسخ چند رفیق است به سه سئوال نشریه کار. خواننده در خلال این پاسخ‌ها با جنبه‌هایی از نقش و تأثیر نشریه کار مواجه می‌شود.
"کار در سه گفتگو"، در برگیرنده گفتگو با توکل، رسول آذرنوش و عباس سماکاراست. توکل، از بنیانگذاران کار، و از نخستین شماره تا امروز از نویسندگان ثابت آن، و رسول آذرنوش، که از نخستین شماره‌ها تا اواسط سال ۶۱ عضو تحریریه نشریه کار بوده، در گفتگو با نشریه کار جنبه‌های ناگفته‌ای از چگونگی انتشار، نحوه تصمیم‌گیری‌ها و مشکلات و موانع موجود را بازگو می‌کنند. عباس سماکار، اهمیت اقدام به انتشار نشریه کار در متن شرایط تاریخی مشخص آن دوره را بیان می‌کند.
امروز
نشریه کار ارگان مرکزی سازمان است و پیش‌برنده خط مشی که کنفرانس‌های سازمان و کمیته اجرائی منتخب آن تعیین می‌کنند. کمیته اجرائی منتخب هر کنفرانس که پیش‌برنده مصوبات سازمان در فاصله میان کنفرانس‌هاست، هیئت تحریریه نشریه را تعیین می‌کند. الویت‌های کار تحریریه در هر دوره، با توجه به اوضاع سیاسی ایران و جهان، و مسائل مهم آن دوره مطرح می‌شوند و در هر صورت، رشته سرخ دفاع از استقلال طبقاتی کارگران، دفاع از انقلاب سوسیالیستی و حکومت شورایی در مقالات مختلف سیاسی، تحلیلی و تئوریک بازتاب می‌یابد.
در شرایط کنونی، با توجه به بیداری جنبش اعتراضی طبقه کارگر و سایر جنبش‌های مترقی ضدحکومت، و در نظر داشتن این واقعیت که نسل جدیدی از فعالان جنبش‌های کارگری، دانشجوئی، زنان و ... پای به میدان گذارده‌اند که گرایشات چپ و کمونیستی دارند، تلاش ما براین است که مقالات نشریه کار بیشتر جنبه تحلیلی و تئوریک داشته باشند. ارزیابی جنبش‌های موجود و بررسی نقاط قوت و ضعف آن‌ها به طور منظم در دستور کار قرار دارند. بنا به اهمیت تحولات منطقه خاورمیانه و تأثیراتی که بر شرایط ایران برجای گذارده و خواهد گذاشت، توجه ویژه‌ای به این تحولات نشان داده می‌شود. همچنین بررسی مهم‌ترین روی‌دادهای جهان و تحولات جنبش کارگری و جنبش‌های مترقی جهان از بخش‌های ثابت نشریه کار هستند.
تحریریه کنونی نشریه کار توسط کمیته اجرائی منتخب کنفرانس دهم سازمان تعیین شده است. هم‌اکنون ۷ رفیق در رابطه با تحریریه نشریه کار فعالیت می‌کنند. روش کارنشریه شورایی و بر مبنای اصل تصمیم‌گیری جمعی و مسئولیت فردی است. مطالب هر شماره نشریه در جلساتی با شرکت همه رفقای تحریریه تعیین می‌شوند. هر رفیقی نوشتن یک و در مواردی دو مقاله را بر عهده می‌گیرد. جلسه بعدی تحریریه در وهله اول آخرین شماره منتشرشده نشریه را بررسی می‌کند و انتقادات و پیشنهادات احتمالی مطرح می‌شوند. توضیح این نکته ضروری است که نشریه کار می‌تواند حاوی مقالاتی با امضای شخصی نویسندگان باشد. بر اساس مصوبات سازمان، حجم مقالات با امضای یک شماره، می‌تواند حدود ۴۰ درصد کل مطالب نشریه باشد. این، علاوه بر ستون مباحثات نشریه کار است که منحصر به اعضای سازمان نیست و به همه مدافعان سوسیالیسم تعلق دارد.
در تحریریه نشریه کار تقسیم کاری هم بر سر نوشتن مقالات وجود دارد. به عنوان نمونه مقالات تئوریک، کارگری، جنبش بین‌المللی، اقتصادی، زنان و غیره. برخی مطالب نیز، مانند سرمقاله، به صورت دوره‌ای توسط اعضای تحریریه تهیه می‌شوند.
با این امید که نشریه کار در آینده نیز بتواند به وظائف خویش در قبال جنبش طبقه کارگر عمل کند، خاطره تمامی رفقائی را که در ۲۸ سال گذشته نقشی در ایجاد نشریه و تداوم انتشار آن ایجاد کرده‌اند، و رفقای چه بسا گمنامی که در خفقان‌آمیزترین شرایط نشریه را تکثیر و توزیع کرده‌اند، گرامی می‌داریم و دست مدافعان آزادی و سوسیالیسم را که خواهان همکاری با نشریه کار هستند، به گرمی می‌فشاریم.
کار، تنها نشریه در جنبش چپ ایران است که در اسفند ۱۳۵۷، کمتر از یک ماه پس از قیام بهمن‌ماه، انتشار آن آغاز شد و علیرغم فراز و نشیب‌های سازمان چریکهای فدائی خلق ایران، از انشعاب بزرگ سال ۵۹ گرفته تا جدائی‌های بعدی، و ضربات سهمگین مرتجعان حاکم بر پیکر سازمان، تا نیمه دوم سال ۱۳۶۴ در ایران منتشر شده و تا امروز بدون وقفه انتشار یافته است. در تمام ۲۸ سال گذشته نشریه کار همچون رودخانه‌ای جاری، بستر گذشته را گاه در دشتی نسبتاً هموار و گاه از میان سنگلاخ‌ها، پیموده و در گذرگاه "اکنون" پانصدمین شماره آن منتشر می‌شود.
برای تصویر این فراز و نشیب که در عین حال بیانگرفراز و نشیب بزرگ‌ترین سازمان چپ ایران، سازمان فدائی، و در سطح گسترده‌تر جنبش چپ ایران نیز هست، برای این شماره نشریه دو گروه مطلب در نظر گرفته‌ایم.
از اسفند ۱۳۵۷...
یک گروه، که بیش از نیمی از صفحات نشریه را به خود اختصاص داده، مطالبی است که ازاسفند ۱۳۵۷ به بعد درشماره‌های مختلف کار منتشر شده است. گزینش این مطالب به نحوی است که خواننده را با خود به فضای پس از قیام ۱۳۵۷ می‌برد. دنبال کردن این مطالب، به خواننده نشان می‌دهد که کار به عنوان زبان گویای کارگران و توده‌های زحمتکش چه مطالباتی را مطرح می‌کند و بر چه مسائلی انگشت می‌گذارد. در عین حال در بطن آن موضع‌گیری‌ها میتوان دریافت که کشاکش میان طبقه کارگر و توده‌های محرومی که رژیم قدر قدرت شاه را با امید دست‌یابی به زندگی بهتر و رهائی از سرکوب و خفقان سرنگون کردند، با از گورخزیدگانی که با بهره گیری از ناآگاهی و توهمات مذهبی همین توده انقلابی و با اتکا به اردوگاه جهانی سرمایه، حاکمیت سیاسی را به چنگ آوردند، چگونه طی می‌شود. میتوان دید که آزادی های سیاسی نخستین ماه‌های پس از قیام، ابتکار و خلاقیت کارگران و توده‌های مردم را بیدار و شکوفا می‌کند و آنان به سرعت و در محدوده‌ای که آگاهی و تجربه ا‌شان اجازه می‌داد، ارگان‌های اقتدار خویش را ایجاد می‌کنند و در هر گام بیشتر می‌آموزند. محدودیت‌ها و ناتوانی‌هایشان، که ناشی از سلطه دهه‌های متمادی سرکوب و اختناق است، را نیز میتوان مشاهده کرد. همچنین در این گزیده مطالب آن جا که هنوز انشعاب اقلیت ـ اکثریت رخ نداده، میتوان ردپای گرایش راست را دید، و در شماره‌های بعد از انشعاب، سیر تکامل و تدقیق نظرات سیاسی و تئوریک سازمان را. نشریه کار در هر دوران، رنگ و بوی زمانه را دارد: زمانی که آزادی های سیاسی وجود دارد، ارتباطات توده‌ای و کارگری وسیع است، سازمان در درون جنبش کارگری و سایر جنبش‌ها درگیر و فعال است؛ و زمانه سرکوب، کشتار، مهاجرت، و خمودگی حاکم بر جنبش‌ها، و در این دوره بیشتر کار نظری است که در نشریه برجستگی می‌یابد.
از نظر فراز و فرود اندیشه‌ها و ایده‌های سوسیالیستی و لیبرالیستی، نشریه کار آینه زمان خویش است، اما نه آینه‌ای منفعل که فقط وقایع را منعکس می‌کند. بحث بر سر ماهیت جمهوری اسلامی در مقابله با اکثریت کمیته مرکزی که از مرتجعین حاکم حمایت می‌کند، بحث با سوسیال شووینیست‌ها که از موضع چپ به حزب توده و اکثریت می‌رسند و در نهایت از" جبهه جنگ میهنی" و حمایت از جمهوری اسلامی سر درمی‌آورند. مبارزه با تسلیم طلبی؛ آن زمان که فروپاشی بلوک شرق ایده‌آل‌ها و آمال بسیاری از مدافعان دنیایی بهتر را درهم شکست، زمانی که بورژوازی پایان تاریخ را اعلام کرد و سیل نادمان به ایده‌ها و آمال کمونیستی پشت کردند. نشریه کار درست در این شرایط به دفاع از حقانیت سوسیالیسم، و ایده‌های مارکس و لنین برمی‌خیزد.
کسی که دست به عمل می‌زند اشتباه هم می‌کند. تنها کسانی اشتباه نمی‌کنند که عمل نمی‌کنند. درگزارش کنفرانس اول، که دریکی از شماره‌های نشریه کار سال ۱۳۶۶ تحت عنوان "کنفرانس سازمان و دستاوردهای آن" منتشر شده، میتوان دید که این سازمان شهامت برخورد به خود و انتقاد از خود را نیز دارد.
مطالب گزین شده از شماره‌های پیشین تنها بازتایپ شده‌اند و تغییری در آن‌ها صورت نگرفته است.
در گروه دوم مطالب، که برای این شماره مهیا شده‌اند، به جز سرمقاله، که به برگزاری مراسم اول ماه مه امسال اختصاص دارد، سایر مطالب تصویرانتشار ویژه پانصدمین شماره را تکمیل می‌کنند. یادی از چند رفیق که در انتشار نشریه کار نقش داشته‌اند: رفیق منصور اسکندری(مهران) که از بنیانگذاران نشریه کار است و تا قبل از دستگیری در نیمه دوم سال ۶۰ عضو تحریریه آن، رفیق سعید سلطانپور عضو تحریریه که نوشته‌ها و اشعارش شور انقلابی و اشتیاق به رهائی، و نفرت از سرکوبگران و استثمارگران را در دل‌ها شعله‌ور می‌کند، رفیق منوچهر کلانتری عضو تحریریه، رفیق قاسم سید باقری عضو تحریریه، و رفیق حسن جمالی.
"کار در خاطره‌ها"، پاسخ چند رفیق است به سه سئوال نشریه کار. خواننده در خلال این پاسخ‌ها با جنبه‌هایی از نقش و تأثیر نشریه کار مواجه می‌شود.
"کار در سه گفتگو"، در برگیرنده گفتگو با توکل، رسول آذرنوش و عباس سماکاراست. توکل، از بنیانگذاران کار، و از نخستین شماره تا امروز از نویسندگان ثابت آن، و رسول آذرنوش، که از نخستین شماره‌ها تا اواسط سال ۶۱ عضو تحریریه نشریه کار بوده، در گفتگو با نشریه کار جنبه‌های ناگفته‌ای از چگونگی انتشار، نحوه تصمیم‌گیری‌ها و مشکلات و موانع موجود را بازگو می‌کنند. عباس سماکار، اهمیت اقدام به انتشار نشریه کار در متن شرایط تاریخی مشخص آن دوره را بیان می‌کند.
امروز
نشریه کار ارگان مرکزی سازمان است و پیش‌برنده خط مشی که کنفرانس‌های سازمان و کمیته اجرائی منتخب آن تعیین می‌کنند. کمیته اجرائی منتخب هر کنفرانس که پیش‌برنده مصوبات سازمان در فاصله میان کنفرانس‌هاست، هیئت تحریریه نشریه را تعیین می‌کند. الویت‌های کار تحریریه در هر دوره، با توجه به اوضاع سیاسی ایران و جهان، و مسائل مهم آن دوره مطرح می‌شوند و در هر صورت، رشته سرخ دفاع از استقلال طبقاتی کارگران، دفاع از انقلاب سوسیالیستی و حکومت شورایی در مقالات مختلف سیاسی، تحلیلی و تئوریک بازتاب می‌یابد.
در شرایط کنونی، با توجه به بیداری جنبش اعتراضی طبقه کارگر و سایر جنبش‌های مترقی ضدحکومت، و در نظر داشتن این واقعیت که نسل جدیدی از فعالان جنبش‌های کارگری، دانشجوئی، زنان و ... پای به میدان گذارده‌اند که گرایشات چپ و کمونیستی دارند، تلاش ما براین است که مقالات نشریه کار بیشتر جنبه تحلیلی و تئوریک داشته باشند. ارزیابی جنبش‌های موجود و بررسی نقاط قوت و ضعف آن‌ها به طور منظم در دستور کار قرار دارند. بنا به اهمیت تحولات منطقه خاورمیانه و تأثیراتی که بر شرایط ایران برجای گذارده و خواهد گذاشت، توجه ویژه‌ای به این تحولات نشان داده می‌شود. همچنین بررسی مهم‌ترین روی‌دادهای جهان و تحولات جنبش کارگری و جنبش‌های مترقی جهان از بخش‌های ثابت نشریه کار هستند.
تحریریه کنونی نشریه کار توسط کمیته اجرائی منتخب کنفرانس دهم سازمان تعیین شده است. هم‌اکنون ۷ رفیق در رابطه با تحریریه نشریه کار فعالیت می‌کنند. روش کارنشریه شورایی و بر مبنای اصل تصمیم‌گیری جمعی و مسئولیت فردی است. مطالب هر شماره نشریه در جلساتی با شرکت همه رفقای تحریریه تعیین می‌شوند. هر رفیقی نوشتن یک و در مواردی دو مقاله را بر عهده می‌گیرد. جلسه بعدی تحریریه در وهله اول آخرین شماره منتشرشده نشریه را بررسی می‌کند و انتقادات و پیشنهادات احتمالی مطرح می‌شوند. توضیح این نکته ضروری است که نشریه کار می‌تواند حاوی مقالاتی با امضای شخصی نویسندگان باشد. بر اساس مصوبات سازمان، حجم مقالات با امضای یک شماره، می‌تواند حدود ۴۰ درصد کل مطالب نشریه باشد. این، علاوه بر ستون مباحثات نشریه کار است که منحصر به اعضای سازمان نیست و به همه مدافعان سوسیالیسم تعلق دارد.
در تحریریه نشریه کار تقسیم کاری هم بر سر نوشتن مقالات وجود دارد. به عنوان نمونه مقالات تئوریک، کارگری، جنبش بین‌المللی، اقتصادی، زنان و غیره. برخی مطالب نیز، مانند سرمقاله، به صورت دوره‌ای توسط اعضای تحریریه تهیه می‌شوند.
با این امید که نشریه کار در آینده نیز بتواند به وظائف خویش در قبال جنبش طبقه کارگر عمل کند، خاطره تمامی رفقائی را که در ۲۸ سال گذشته نقشی در ایجاد نشریه و تداوم انتشار آن ایجاد کرده‌اند، و رفقای چه بسا گمنامی که در خفقان‌آمیزترین شرایط نشریه را تکثیر و توزیع کرده‌اند، گرامی می‌داریم و دست مدافعان آزادی و سوسیالیسم را که خواهان همکاری با نشریه کار هستند، به گرمی می‌فشاریم.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen